ΟΜΟΓΕΝΕΙΑΚΟ Π Ρ Α Κ Τ Ο Ρ Ε Ι Ο
Ε
Ι Δ Η Σ Ε Ω Ν Ε
Λ Λ Α Δ Ο Σ
Τσιμισκή 14 Αγία
Παρασκευή 153 43, Αθήνα,Τηλ.2106002931,fax
2106000882
Κινητό τηλέφωνο
6977 - 522502,
e
mail:
iliop@otenet.gr
Ιδρυτής .
Ιδιοκτήτης . Διευθυντής ΗΛΙΑΣ
ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ,
Δημοσιογράφος
Αθήνα,
2 Ιανουαρίου 2007
ΓΡΑΜΜΑ
ΣΤΟΝ ΕΚΔΟΤΗ,
Από
τον δημοσιογράφο ΗΛΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟ
Διευθυντή
του ΟΜΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟΥ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
ΕΛΛΑΔΟΣ
Αγαπητέ
μου Θωμά,
Κατ’
αρχήν να σου
ευχηθώ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ και ΚΑΘΕ ΕΥΤΥΧΙΑ.
ΥΓΕΙΑ στην Οικογένειά σου και σε σένα,
πρόοδο και ό,τι επιθυμείς.
Εμείς
στην ΕΛΛΑΔΑ μας, τις Γιορτές τις
περάσαμε όπως κάθε χρόνο ωραία, από του…»συμποσίου
άρξασθαι», με την «πατροπαράδοτη» …αμερικάνικη
γαλοπούλα, απαγορευμένη να
εισάγεται στην Ευρώπη, τα τελευταία
οκτώ χρόνια. Αυτό γίνεται, λόγω του ότι
οι Αμερικανοί δεν εισάγουν ευρωπαϊκό
μοσχάρι, κατηγορώντας μας ότι έχει
πολλές ορμόνες. Εμείς οι Ευρωπαίοι, λέμε
το αντίθετο, άντε βγάλε άκρη. Όμως
μερικοί Έλληνες,
(α ρε…δαιμόνιο ελληνικό, πνεύμα αθάνατο)
βρήκαμε τρόπο να την έχουμε.
Εξασφαλίζουμε την Ελληνο-αμερικάνικη
γαλοπούλα. Από την εκτροφή που κάνει η
αξιέπαινη, δραστήρια και αποδοτική
Αμερικανική Γεωργική Σχολή
Θεσσαλονίκης. Φέρνει τους νεοσσούς
εξ Αμερικής, τους παραδίδει στους ΄Ελληνόπαιδες
μαθητές της, τους δίνει και τις τροφές
και την συνταγή της αμερικάνικής
εκτροφής με το προνόμιο να τις εκθρέψουν
αμερικανικά και να ωφεληθούν
καπιταλιστικά. Έτσι ένας
μαθητής μπορεί
να πάρει και 100 και 200 γαλοπούλες. Τις
μεγαλώνουν, τις σφάζουν μια εβδομάδα
πριν τα Χριστούγεννα και εκτός από τη
μάθηση της εκτροφής, έχουν και το ώφελος
να εισπράξουν για λογαριασμό τους, όλα
τα χρήματα από την πώλησή τους. Εδώ το
ώφελος, είναι με
ωμέγα, γιατί πρόκειται για ωφέλεια και
όχι για οφειλή.
Οι ανορθόγραφοι προγραμματιστές του
υπολογιστή μου, βασιζόμενοι, ορθώς, σε
αγράμματους γραμματιζούμενους, το έχουν
υπολογίσει, με όμικρον. Όπως άλλωστε το
γράφουν και πολλοί σοβαροί
δημοσιογράφοι, εσφαλμένα και σε έγκυρες
εφημερίδες. Οι συχνές τέτοιες
παρατηρήσεις μου δεν γίνονται για να
δείξω καμιά …εξυπνάδα, αλλά για να
προλάβω να μη θεωρηθώ εγώ
ανορθόγραφος. Οι τιμές στις
ελληνικές γαλοπούλες, γύρω στα 10 Ευρώ το
κιλό στην αγορά φέτος τα Χριστούγεννα.
Την Πρωτοχρονιά γύρω στα 7 Ευρώ.
Κι αυτό γιατί πέρυσι με το φόβο της
γρίπης των πτηνών, θεώρησαν ότι δεν θα
ζητηθούν στην Αγορά. Κι εδώ θα πρέπει να
σημειώσω ότι οι Γάλλοι την γράφουν
γρίππη, (όπως εμείς πριν το 1980),
με δύο π, grippe,
gripper,
ενώ η αρχαία αγγλική με ένα,
gripan.
Όμως εμείς δεν πτοούμεθα από τέτοιες
«διαδόσεις» περί κινδύνου γρίπης πτηνών.
Και φέτος λοιπόν τις ψάχναμε
γαλοπούλες, το σπάνιο πάντα
περιζήτητο και
βλαστημάγαμε για την ακριβή τιμή τους.
Εγώ την αμερικάνικη, την προτελευταία
που πρόλαβα να αγοράσω, στο σούπερ
μάρκετ ΑΒ Βασιλόπουλος – αυτός έχει την
αποκλειστικότητα πάρει από την Σχολή -
την πήρα με 7,69 Ευρώ
το κιλό. Ήταν, καταπληκτική
κατά γενική ομολογία. Την αλατοπιπέρισα,
την έβαλα από το βράδυ στο φούρνο στους
120 βαθμούς Κελσίου και μετά 10 ώρες την
ανέβασα στους 180 κι έγινε λουκούμι. Το
κατσικάκι, κυμάνθηκε γύρω στα δέκα τα
Χριστούγεννα και στα 7 την Πρωτοχρονιά.
Μάλιστα την Πρωτοχρονιά το κατσικάκι
μου ήταν μάλλον αρνάκι. Αλλά δεν είπα
τίποτα στο τραπέζι, έτσι μου έμοιαζε η
μυρωδιά του, αφού δεν πήρε μυρωδιά, ή δεν
είπε από ευγένεια ότι πήρε μυρωδιά
κανείς από τους 20 συνδαιτυμόνες
μας.
Πολλά
θα μπορούσαμε να πούμε για τις Γιορτές
αλλά ας πάμε και
λίγο πιο ..πίσω. Στη
Γενική Συνέλευση του ΣΑΕ στην
Θεσσαλονίκη.
Αλλά
επειδή είμαστε ακόμη στις Γιορτές, θέλω
να σου προσθέσω μερικές ακόμη ευχές.
Και όταν λέω ευχές εννοώ εκτός από
σένα και την Οικογένειά σου, που είναι
και όλοι οι αναγνώστες της Εφημερίδος
σου, της Ιστοσελίδας σου και οι
θαυμαστές σου για την προσφορά σου.
Λυπηθήκαμε που δεν σε είδαμε στην
Θεσσαλονίκη, στην 6η Τακτική
Γενική Συνέλευση
του Σ Α Ε. Μιλώ και εκ μέρους κοινών μας
φίλων και που με
ρώτησαν για την απουσία σου, ενώ είναι
δυναμική εκεί η παρουσία σου.
Ελπίζουμε ότι το αποτέλεσμα των
αρχαιρεσιών του ΣΑΕ θα έχει προοδευτική
συνέχεια. Η βοήθεια από μέρους σας είναι
δεδομένη και δεδηλωμένη και από το
παρελθόν αποδεδειγμένη. Και οι τρεις
υποψήφιοι για την Προεδρία, Στέφανος
Ταμβάκης - που εξελέγη πρόεδρος - Χρήστος
Τομαράς και Άγγελος Ασλανίδης, είναι
άνθρωποι με πατριωτισμό, ικανότητες,
εμπειρία και από κοινού αποφασισμένοι
να βοηθήσουν το ΄Εργο του ΣΑΕ. Ο επί
έντεκα χρόνια πρόεδρος, ο
μεγάλος Ανδρέας Άθενς, δεν θα
αναπαυθεί επί των δροσερών δαφνών των
επιτυχιών και προσφορών του. Αλλά θα
τρέχει μπροστά από όλους με τη νόμιμη
ταχύτητα, 85 χιλιόμετρα την ώρα, (όταν
είναι εκτός αεροπλάνου βέβαια) με τα 85
καλοκαίρια του, ως τέσσαροι εικοσάρηδες,
πρωταθλητές της σκυταλοδρομίας των
εκατό. Τρέμε Βασίλη Παπαγεωργόπουλε,
δήμαρχε Θεσσαλονίκης, παλιέ κατοστάρη. Η
εκλεγείσα Γενική Γραμματεύς κ. Όλγα
Σαραντοπούλου και ο κ. Δημητρίου Ταμίας,
άξιοι και πρωτοπόροι, συναφείς
υπηρεσιακοί δυνατοί συντελεστές, με
αγωνιστική ικανότητα.
Απέφερε
και μια άλλη σημαντική ωφέλεια η
Συνέλευση. Σμίξανε 500 Έλληνες,
γνωστοί κα άγνωστοι μεταξύ τους,
προερχόμενοι από πολλές χώρες. Έγιναν
νέες γνωριμίες, φιλίες, ίσως αναπτυχθούν
και συνεργασίες, με επιχειρηματικές
προεκτάσεις, πάντα με Σκέψη την ΕΛΛΑΔΑ.
Μάλιστα προσωπικά το χάρηκα ιδιαίτερα
όταν άκουσα πολλούς να λένε ότι έφτασαν
από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη με τραίνο.
Γιατί συχνά, όπως ξέρεις, το φωνάζω από
τις ανταποκρίσεις μου, «γνωρίστε την
όμορφη Ελλάδα μας, ταξιδεύοντας γρήγορα
και αναπαυτικά, με ασφάλεια και φθηνά, με
τα τραίνα μας, κάνοντας τουρισμό από
διαδρομές, που θα σας μείνουν αξέχαστες».
Έκπληκτοι μου λέγανε διεπίστωναν πόσο
αλλαγμένη είναι η πατρίδα μας. Είναι
σπουδαίο πως σε περίπου 4 ώρες, με ένα
απολαυστικό ταξίδι μιας θαυμαστής
διαδρομής χαίρεσαι τόσα πολλά.
Σε πληροφορώ ότι μόλις ολοκληρωθεί η
σήραγγα του Καλλίδρομου και κάποιες
άλλες μικρές, τρεισήμισι ώρες θα αρκούν
να γίνεται αυτή η διαδρομή. Όλοι οι
παράγοντες στον Οργανισμό Σιδηροδρόμων
Ελλάδος, με Επόπτη και υπερόπτη σε
όνειρα και οραματισμούς, τον δραστήριο, (ξέρεις
δεν μπλέκω με τα πολιτικά και ιδίως τα
κομματικά) υπουργό Συγκοινωνιών κ.
Μιχάλη Λιάπη. Ο Πρόεδρος του Οργανισμού
κ. Νικόλαος Μπαλτάς, ο Διευθύνων
Σύμβουλος κ. Χιόνης και όλοι οι άλλοι
υπηρεσιακοί παράγοντες, είναι
συντελεστές της ραγδαίας εξέλιξης του
τραίνου μας. ( Οι νεώτεροι - και όχι
νεότεροι- το γράφουν τρένο, το σωστό
είναι τραίνο, γιατί τη σωστή ελληνική
γλώσσα την πάτησε το …τραίνο, αλλά θα
την… πατήσουμε εμείς μελλοντικώς
τελικά πιάνοντας…πάτο).
Μεγάλη
η Εκτίμηση από ελληνικής πλευράς για τη
Συνέλευση του ΣΑΕ. Ο ίδιος ο
πρωθυπουργός κ. Καραμανλής την
εγκαινίασε. Ο αρχηγός της αξιωματικής
αντιπολιτεύσεως κ. Παπανδρέου την
ύμνησε. Όλοι οι υπόλοιποι αρχηγοί
κομμάτων την τίμησαν με την παρουσία
τους, έκαναν ενδιαφέρουσες προτάσεις. Η
υπουργός Εξωτερικών
κ. Ντόρα Μπακογιάννη έσπευσε να
αναγγείλει μελωδικά την απόφαση της
κυβερνήσεως ότι θα ψηφίσει, επί τέλους,
νόμο «δικαιώματος επιστολικής ψήφου των
Ομογενών». Ο Ανδρέας Άθενς, συγκίνησε
και συγκινήθηκε. Έκανε
μια ομιλία με την αγνή καρδιά ενός
μωρού παιδιού και την ψυχή ενός
μεγαλόψυχου ευεργέτη, που το
ανεγνώρισαν όλοι καταχειροκροτώντας
τον. « Με ρωτούν που μένω». Τους απαντώ, «μέσα
στο αεροπλάνο. Έχω κάνει
για το Σ.Α.Ε. επτά
εκατομμύρια μίλια στον αέρα, μόνον με
μια αμερικανική αεροπορική Εταιρεία».
Με ρωτούν, « δεν σε πειράζει η αλλαγή της
ώρας»;, Τους απαντώ, «όχι, γιατί δεν ξέρω
εάν πηγαίνω ή έρχομαι. Ήμουν 25 χρόνια
Σύμβουλος στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής
και δεν είχα μάθει ότι 750.000 Έλληνες
υποφέρουν στην πρώην Σοβιετική Ένωση. Γι’
αυτό τρέξαμε, δώσαμε όλο το βάρος εκεί.
Φτιάξαμε νοσοκομεία, τους δίνουμε
ιατροφαρμακευτικό υλικό,
υδραγωγεία. Βοηθήσαμε με το ΣΑΕ τόσο
πολύ αυτή την περιοχή αυτή με τις
απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης. Τώρα θα
έρθει η σειρά της Αφρικής. Δεν θα είμαι
πρόεδρος, αποχωρώ, αλλά δεν θα σταματήσω
να τρέχω. Είμαι δύο σαραντάρηδες και σας
κρύβω και πέντε χρόνια». Ο πρωθυπουργός
ενωρίτερα στην ομιλία του, στρέφοντας το
κεφάλι του προς το μέρος του Άθενς, τον
είχε κοιτάξει
εκφραστικά στα μάτια. Και δημόσια,
μιλώντας με γλυκύτητα, στον ενικό, του
είχε πει με βαθιά ειλικρίνεια και
ευγνωμοσύνη: « Και σε ευχαριστώ, για όσες
χρήσιμες συμβουλές μου έδωσες». Ποιος
ξέρει σε τι δύσκολες στιγμές αγωνίας
ενός πρωθυπουργού και για ποια
δυσεπίλυτα εθνικά θέματα και λήψεις
καίριων αποφάσεων,
φάνηκαν αγίασμα
ανακούφισης, απελευθέρωσης και
ανάσας αυτές οι
- που ποτέ κανείς δεν θα μάθει ποιες ήσαν
– συμβουλές του ΄Αθενς στον Καραμανλή.
Παρόντες και ομιλητές όλοι οι πολιτικοί
οι έχοντες ιδιαίτερη σχέση αρμοδιότητος
με τον Ελληνισμό του Εξωτερικού, θέλεις
Απόδημο, θέλεις Διασποράς, θέλεις απλά
Εξωτερικού τον πεις. Όπως ο υφυπουργός
Εξωτερικών, αρμόδιος για τα θέματα
Αποδήμου Ελληνισμού Θεόδωρος Κασίμης, ο
πρώην συνάδελφός του Παναγιώτης
Σκανδαλάκης. ο
πρόεδρος της Διακομματικής Επιτροπής
της Βουλής για τον Απόδημο Ελληνισμό κ.
Χαϊτίδης, ο πρώην συνάδελφός του και
αντιπρόεδρος κ. Νιώτης και πολλοί άλλοι.
Η Κύπρος, με την συγκινητικά αλά
στεντόρεια ελληνική
παλικαρίσια βραχνή φωνή του προέδρου
της Δημοκρατίας της, κ. Τάσσου
Παπαδόπουλου έδειξε το τι αξίζει και
πόσο Ελληνική είναι η καρδιά της Κύπρου. Η Εκκλησία σύσσωμος παρούσα. Αλλά
και δια μηνυμάτων ή απεσταλμένων τους,
από Οικουμενικού Πατριάρχη
Βαρθολομαίου μέχρι Αρχιεπισκόπου μας
Χριστοδούλου, Πατριαρχών Ιεροσολύμων
και Αλεξανδρείας, με πρώτο τον
μακαριώτατο (προσφωνείται
μακαριώτατος κι ας είναι μητροπολίτης)
Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ. κ.
Άνθιμο. Που φωνάζει γλυκά, πειστικά και
εμπνευσμένα, δυνατά και ήπια,
που κρατάει γερά και κραδαίνει
σταθερά και ανεμίζει πανηγυρικά,
χριστιανικά και κοινωνικά το Εθνικά
βαρύ απαστράπτον στις ψυχές μας λάβαρο
του Μεγάλου Ελληνισμού.
Και βεβαίως Υπουργοί, βουλευτές,
αξιωματούχοι και απλοί άνθρωποι, οι
σπουδαιότεροι, όλοι παρόντες.
Κάπως
έτσι, με λίγα λόγια, αγαπητέ μου Θωμά,
ένοιωσα την 6η Συνέλευση του ΣΑΕ
στην Θεσσαλονίκη μας, με μια άρτια
προετοιμασία, οργάνωση και
αποτελεσματική απόδοση, από κάθε πλευρά.
Οφείλουμε μεγάλους επαίνους στον κ.
Κασίμη και τους συνεργάτες του και στην
Γενική Γραμματεία Αποδήμου Ελληνισμού.
Να μην τα αμελούμε αυτά.
Και
βγήκε και ο νέος μας δήμαρχος Αθηναίων κ.
Νικήτας, Κακλαμάνης, ΠΟΛΛΑ ΥΠΟΣΧΟΜΕΝΟς
και κήρυξε την έναρξη του Νέου έτους
στις 00.00 της Πρωτοχρονιάς, στην πλατεία
Κοτζιά, όπου το παλιό δημαρχείο. Ο
Κοτζιάς, παλιός, πετυχημένος
φαίνεται, δήμαρχος, στεφάνωσε τη αδελφή
της μητέρας μου. Αλλά μου φαίνεται
περίεργο πως ξέμεινε στο όνομά του σε
μια τέτοια πλατεία και δεν την πήραν
τίποτα …χουντικοί -
όψιμοι αντιστασιακοί κατά της
χούντας.. Ίδιες οι χαρές στην καρδιά μας
και οι προσμονές μας. Άσχετα αν το δέντρο
με τα χιλιάδες λαμπιόνια του Δήμου
Αθηναίων στην πλατεία Συντάγματος ήσαν
πέρυσι δυο μέτρα ψηλότερο ή χαμηλ(ώ)ότερο
- τι να κάνω γίνομαι κι εγώ
ανορθόγραφος για να είμαι μέσα στην
εποχή - φέτος την πρωτοχρονιά θα το
καμαρώνει νέος δήμαρχος, που έχει
υποσχεθεί πολλά όπως σου γράφω παραπάνω
και μετά τέσσαρα χρόνια ή δεν θα έχει
τηρήσει τις υποσχέσεις του ή εμάς δεν θα
μας φτάνουν όσα μας είχε υποσχεθεί. Και
θα αναζητούμε άλλο καλλίτερο δήμαρχο. Θα
τον αλλάξουμε γιατί αυτό μπορούμε να
κάνουμε. Αλλά ίσως να έχουμε χάσει
τέσσαρα χρόνια από ένα κακό δήμαρχο. Και
δεν εννοώ τον κ. Νικήτα Κακλαμάνη, που
τον περιμένουμε ως μεσσία, μεσαίοι και
ακραίοι, όπως και τους προηγούμενους.
Που τους αλλάξαμε ασπλάχνως, αγνωμόνως,
ίσως και αδίκως. Αλλά γενικά έτσι
είμαστε είτε πρόκειται για πρωθυπουργό
ή υπουργό που εμείς εκλέξαμε. Μόλις τον
εκλέγουμε τον κακολογούμε. Τα γράφω αυτά,
γιατί ξέρεις Παύλο, ταξιδεύοντας σε
πολλές χώρες, επηρεάζομαι και σκέπτομαι
παρατηρώντας, μελετώντας και κρίνοντας
τα διάφορα συστήματα που κυβερνώνται οι
λαοί τους. Τον τρόπο που λειτουργούν και
δεν αντιδρούν οι άνθρωποι εκεί. Και πώς
ζούνε, αν είναι ευχαριστημένοι ή όχι.
Βλέποντας καθεστώτα όχι τυραννικά, αλλά
που δεν έχουν εκλογές και τη Δημοκρατία
μας, αναρωτιέμαι : Ποία η τελική διαφορά
μεταξύ ημών και αυτών; Αυτών που δεν
έχουν ούτε «γνωστούς αγνώστους» – (είναι
τρεις η ώρα το πρωί που σου γράφω και
ακούω στα γεγονότα του Δεκεμβρίου 2006,
ότι πεταχτήκανε 30 νεαροί από το
Πολυτεχνείο, κάψανε πέντε αυτοκίνητα
και ξαναχώθηκαν ανενόχλητοι και
ασφαλείς μέσα στο καταφύγιό τους) -
την καθημερινή φαγωμάρα του δρόμου,
των συλλαλητηρίων, των (ιδίως) βραδινών
οργίλων Δελτίων Ειδήσεων στα κανάλια,
των απεργιών και των όσων συμβαίνουν με
τους συνδικαλιστές και οικολόγους, το,
έστω και δήθεν, μένος που διαχέεται
μεταξύ των πολιτικών που «σκοτώνονται»
για το ποιος θα μας διακυβερνήσει
ευτυχέστερα. Τις κάθε είδους
ανεξέλεγκτες και ανεξιχνίαστες και
ατιμώρητες εγκληματικές πράξεις,
επιφανών και αφανών, την ανυπαρξία
Εκπαίδευσης και προστασίας του πολίτη.
Και χίλια άλλα κακά της μοίρας μας. Όλα
αυτά που εμείς λέμε, υποκριτικότατα και
όπως συμφέρει τον καθένα μας ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Μήπως δεν είχε δίκιο,
ο Τσώρτσιλ, που λένε πως είχε πει ότι « η
δημοκρατία είναι το πλέον απαίσιο
σύστημα διακυβέρνησης μιας χώρας, αν
αφαιρέσουμε όλα τα άλλα». Λαοί που έχουν
όλες τις ελευθερίες πλην της πολιτικής,
της αδυναμίας και της άγνοιας να
ανατρέπουν ό,τι έστησαν την προηγουμένη.
Δηλαδή όπως εδώ που ο κάθε ένας που
διακηρύττει ότι θα μας σώσει από έναν
προηγούμενο όμοιό του (άνους ή
θεόπνευστος) να μπορεί να είναι
υποψήφιος για ένα αξίωμα, να σε
κυβερνήσει, να σε πείσει ή να τον
λυπηθείς και να τον βάλεις να σε
διοικήσει και να εξαρτήσεις τη ζωή σου
από αυτόν. Έστω και για τέσσερα χρόνια,
ανεξαρτήτως οποιασδήποτε ανυπαρξίας
προσόντος του, ικανότητός και
τιμιότητός του, αρκεί να σου λέει «δημοκρατία».
Η πιο ταλαιπωρημένη και εξαπατημένη
λέξη. Να σου υπόσχεται χωρίς την
υποχρέωση να τηρήσει τις υποσχέσεις του.
Και αν δεν τον γουστάρεις και δεν
σε ξαναπείσει μετά τέσσαρα χρόνια
τον αλλάζεις. Αυτό το σπουδαίο δικαίωμα
έχεις. Και δεν αποκλείεται ένας άνους να
αποδειχθεί καλλίτερος κυβερνήτης από
ένα θεόπνευστο. Αλλά δεν μείναμε με
κανένα ευχαριστημένοι. Λέμε ό,τι μας να
λέμε. Τι ποιο απλό, τι ποιο ωραίο βιολί,
ωραία εφεύρεση, ωραίο κόλπο, να τα
οικονομήσει κανείς μια τετραετία για
όλη του τη ζωή, αν είναι αλήθεια ότι το
κατορθώνουν μερικοί τέτοιοι. Δηλαδή το
σύστημα: Έχουμε ένα βρώμικο εστιατόριο,
πάμε να φάμε, καθόμαστε, παραγγέλνουμε
ορεξάτοι ένα πιάτο φαγητό. Το
δοκιμάζουμε, δεν μας αρέσει, βρωμάει, το
γυρίζουμε πίσω. Φέρτε μας άλλο. Το άλλο,
το ίδιο βρώμικο, το δοκιμάζουμε, φέρτε
μας άλλο. Μα το εστιατόριο είναι σχεδόν
δεδομένο, ότι είναι βρώμικο, όλα τα πιάτα
του είναι βρώμικα. Και εμείς έχουμε την
χαρά της ευχέρειας να δοκιμάζουμε ένα
βρώμικο φαγητό και να το αλλάζουμε…αλαλάζοντας
μάλιστα ότι δεν μας αρέσει. Αλλά μένουμε
νηστικοί. Βλέπω λοιπόν καμμιά φορά λαούς,
που εμείς τους χαρακτηρίζουμε τρίτης
κατηγορίας από πλευράς πολιτικής τύχης,
ελευθερίας να είναι καθισμένοι
αναπαυτικά, σε καθαρά τραπέζια, χωρίς τη
μαγευτική μουσική των υποσχέσεων,
ήρεμοι και ευτυχείς, να τρώνε στο
Εστιατόριό τους τα πεντακάθαρα πιάτα
τους και τα νοστιμότατα φαγητά τους. Και
να μου λένε πως είναι χορτάτοι,
ευχαριστημένοι και ικανοποιημένοι. Να
θεωρούν εμένα
τρίτης κατηγορίας που έχω δικαίωμα να
αλλάζω τα βρώμικα πιάτα το ένα πίσω από
τα άλλο. Πιστεύω να μην …φέρνω
αναλαγούλα σε τίποτα υποκριτές υπo-υπερδημοκράτες.
(Τώρα κατάλαβα Παύλο, ότι έχει μπει στο
γραφείο μου η
γυναίκα μου που με έψαχνε στο κρεβάτι
και λαθραίως διαβάζει στην οθόνη του
υπολογιστή μου…Με παρατηρεί και με…επιπλήττει
για τις «αντιδημοκρατικές
σκέψεις μου και μου συνιστά να τις σβήσω
αμέσως γιατί διακινδυνεύω… την
δημοκρατική μου υπόσταση και υπόληψη. Μα
γιατί; Εγώ δεν
σου υποδεικνύω να καλλιεργήσουμε
υπαίθριες μπανανιές στο νομό Πέλλης,
ούτε στο Τορόντο, επειδή είδα ότι είναι
κερδοφόρος επιχείρηση η καλλιέργειά
τους έξω από την Σιγκαπούρη; Αλλά γιατί
να το κρύψωμεν άλλωστε, όπως άλλοτε
έλεγε και ο κ. Μητσοτάκης. Και ζήλεψα την
μέθοδο και την απόδοσή τους ως αγρότης
που είμαι. Ένας δικός μας υπουργός,
ευρισκόμενοι σε χώρες
των χαρακτηριζομένων από εμάς τους
προοδευτικούς ως τρίτης κατηγορίας μου
είπε (ενώπιον τρίτου και ακούστηκε και
ραδιοφωνικά) με πολύ πόθο, πάθος και
ζήλια: «Μακάρι να είχα κι εγώ
ένα τέτοιο καθεστώς
κι ένα τέτοιο λαό και θα έβλεπες τι
ανάπτυξη θα είχε η χώρα μου και πόσο
ευτυχείς θα τους έκανα όλους». Αλλά Θωμά
μου, επαναλαμβάνονται αυτά δημόσια; Αν
νομίζεις πως έχει δίκιο η γυναίκα μου,
σβήσε τα εσύ....τα επικίνδυνα, στιγμιαία,
φευγαλέα, επιπόλαια, διερωτήματά μου.
Βέβαια
εκεί δεν είναι ελεύθεροι πέντε φοιτητές
να μπούνε πανηγυρικά ,και υβρίζοντας
δημοκρατικά, στο
Γραφείο του πρύτανη του Πανεπιστημίου
τους, όπως εδώ της Κομοτηνής, να τον
εξευτελίσουνε, να του χτίσουνε με τούβλα
και με τσιμέντο τη πόρτα του Γραφείου
του. Και τούτο γιατί πήγε ένας και
παραπονέθηκε ότι σε κάποιον που έκανε
τον φοιτητή, του κόψανε τη διατροφή στο
πανεπιστήμιο. Και βγήκαν οι πέντε
λεβέντες και μάγκες φοιτητές, πήραν
δεοντολογικώς και πέντε κανάλια
τηλεοράσεως και είδε η Οικουμένη τη
φρικτή και αποτρόπαια ελληνική
δημοκρατική ελευθερία των φοιτητών μας.
Απαίσια πράξη για την οποία από πουθενά
δεν εκλήθησαν να δώσουν λόγο. Ουδείς
τόλμησε (πολίτης, ή πολιτικός, αστυνομικός ή ιερωμένος,
εισαγγελέας ή στρατιωτικός,
πρωθυπουργός ή υπουργός) να …..«ντύσει»
τον γυμνό δημόσια καταρρακωμένο άνθρωπο-πρύτανη.
Γιατί; Γιατί θα πάθαινε τα ίδια όποιος
τολμούσε. Τώρα θα μου πει τί είναι αυτό,
μπροστά στο ότι κάποιοι άλλοι φοιτητές,
πετάνε έξω την έδρα του καθηγητή και
μετά και την καρέκλα του
και μετά βγάζουν και τα πόμολα από
τις πόρτες των αιθουσών διδασκαλίας και μετά όλους τους
φοιτητές, γιατί έτσι γουστάρουν
δημοκρατικά; Μα
αυτό θα μου πεις δεν είναι τίποτα
μπροστά στο γεγονός ότι όταν στην
Θεσσαλονίκη, από το οχυρό, ορμητήριο και
καταφύγιο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο
πεταχτήκανε 30 «γνωστοί άγνωστοι»
με κουκούλες, μεταξύ αυτών και ένας
δωδεκάχρονος ( που όπως είπανε άδικα
παραπονούμεθα ότι λείπουν τα «παιδιά
θαύματα» σήμερα) και κάψανε έτσι, αντί
για πρωϊνό πατσά,
24 αυτοκίνητα και ξαναμπήκανε στο
Πανεπιστήμιο ανενόχλητοι για φαγητό
και ύπνο. Και που ούτε άκουσες, ούτε
έμαθες, ούτε να μιλήσεις θα τολμούσες
για να συμπαρασταθείς στους ιδιοκτήτες
των αυτοκινήτων. Μη μου πεις ότι τόσο
δημοκρατικό καθεστώς έχει άλλη χώρα
πλην της δικής μας! Βέβαια για να
παραδεχθώ ότι δεν έχουμε και τόση
δημοκρατία θα σε πληροφορήσω ότι η
Ομοσπονδία των καθηγητών της Ελλάδος,
διαμαρτύρεται εντόνως διότι το
υπουργείο Παιδείας πήρε την
αντιδημοκρατική, αυταρχική
και φασιστική απόφαση να μην
επιτρέπεται, τυπικά τουλάχιστον στους
μαθητές, κατά την ώρα του μαθήματος να
βλέπουν πορνό βίντεο από τα κινητά τους
τηλέφωνα. Έτσι να στερούνται να
παρακολουθήσουν οι μαθητές του
Γυμνασίου της Νέας Σμύρνης, όταν την ώρα
των μαθηματικών οι μαθητές Γυμνασίου
της Κυψέλης στέλνουν από
τα κινητά τους τηλέφωνα ένα
εξαιρετικό πορνό. Γιατί αυτό γίνεται την
ώρα του μαθήματος. Αντί ο μαθηματικός να
λέει «εφτά και εφτά ίσον… 13 και οι
μαθητές να του φωνάζουν,
κάνετε λάθος, κάνει 12», ρωτάει:
«
Τί βλέπετε ρε παιδιά, έχει κανά
καλό, να ιδώ, κι εγώ»; Γιατί άμα δεν
πάει με τα νερά τους, θα πάθει αυτό που
έπαθε ο πρύτανης στην Κομοτηνή. Και
βεβαίως όπως όλες οι απαγορεύσεις πάει
κι αυτή στις «…κατά παρέκκλισιν εάν
είναι πρώτη μετάδοση το πορνό αυτό, στο
Σχολείο αυτό, μπορούν κρυφά να το
βλέπουν αλλά χωρίς άμεσα
επακόλουθα εντός της αιθούσης».
Καταλαβαίνεις τι ψυχικά τραύματα
σέρνουμε και κρύβουμε μέσα μας εμείς που
δεν είχαμε στα σχολεία μας, ούτε καν
υποψιασθεί την πιθανή ανακάλυψη ποτέ
κινητού τηλεφώνου. Αλλά μόνον γνωρίζαμε
το χωνί, τον τηλεβόα και « την τραντακτά
διακοπτομένην φωνήν βοώντος, όνου
ερωτύλου, κεφαλήν έχουσαν μεγίστην και
ώτα μεγαλύτερα και σχήματος φύλλων
μουσμουλιάς - εν μηνί Νοεμβρίω ( οπότε
ανθίζει η μουσμουλιά) αναισχύντως
ογκάνοντος, εν υπαίθρω νύκτωρ και εν
Μαϊω μηνί, καλών γλυκογοερώς την της
απέναντι ραχούλας γαϊδάραν εις
ενστικτώδες κάλεσμα, ταράζουσα την
σιγαλιά της αυγούλας, των τρεμάμενων
άστρων και την μελωδικήν συναυλίαν
αηδονιών τε και κοτσυφιών εν τω
παραπλεύρω βατοπεδίω». Φαντάζομαι να μη
διαβάζει κανά παιδί το «ΓΡΑΜΜΑ» και
αγράμματον όν περί τα τοιαύτα, ψάχνει σε
τίποτα κινέζικα λεξικά να βρει τις
παραπάνω τελευταίες μου άγνωστες λέξεις,
ακατανόητες έννοιες και ανύπαρκτες ούτε
στο διαδίκτυο εικόνες. Αλλά για να σου
εκφράσω την γνώμη μου ελεύθερα, συμφωνώ
με τους καθηγητές της ΟΛΜΕ. Ανεξάρτητα
για ποιο λόγο παραπονούνται για την
απαγόρευση. Εμείς κάναμε τρις χειρότερα
στο σχολείο μας και εκτός σχολείου. Και
μακάρι να τα ξανακάναμε.
Άφετε τα παιδία λοιπόν στα πεδία της
σύγχρονης προόδου να νοιώσουν τα νιάτα
τους και την φυσική ελευθερία τους,
αφήστε τις ηθικολογίες και τις
υποκρισίες. Δεν το λέω καθόλου ειρωνικά
αλλά απολύτως ειλικρινά, σοβαρά και θα
έχουν και πιο ευτυχή βίον. Και αν ήμουν
μαθητής θα ζητούσα να υπάρχει και μεγάλη
οθόνη δίπλα στον πίνακα –δεν ξέρω εάν
υπάρχει μαυροπίνακας τώρα.
Πάντως
κάπου στον μαυροπίνακα θα γραφούν για τα
επόμενα χρόνια οι χώρες που λαχταράνε να
μπούνε στης Ενωμένη Ευρώπη –μόλις
μπούνε θα λαχταρίσουνε περισσότερο. Από
την πρώτη του μηνός έχουμε στην
ευρωπαϊκή οικογένειά μας τη Ρουμανία
και την Βουλγαρία, με μέσο μηνιαίο μισθό
εργαζομένων εκεί κάπου 200 Ευρω. Βρε μήπως
είναι «οικογενειακή» και όχι ευρωπαϊκή
υπόθεση η «είσοδος»;
Στην
Αμερική αναδύεται, αναδεικνύεται και
αναγνωρίζεται μια νέα Ελληνίδα,
Κρητικιά, ως συγγραφέας θαύμα, με το
μυθιστόρημά της « Ο τυφλός θεατρίνος». Η
Ελένη Κατσουλάκη. ΄Ηρθε στην Ελλάδα και
της έγινε μια πραγματικά πρωτοφανής
υποδοχή. Ήρθαν και Αμερικανοί καθηγητές.
Και από την Αυστραλία και μίλησαν για το
βιβλίο της καθώς και Έλληνες
πανεπιστημιακοί, όπως η εκπληκτική
Μαρία Τζανή και άλλοι. Σε προσεχές
ΓΡΑΜΜΑ μου θα σου γράψω περισσότερα.
Έγινε παρουσίαση στην Αθήνα, την Κρήτη,
στα ΜΜΕ. Καθηγητές και Ακαδημαϊκοί
φημολογούν για πρόταση υποψηφιότητος
για βραβείο Νόμπελ. Στην Ελλάδα
κυκλοφόρησε Ελληνικά από τον εκδοτικό
οίκο «Γαϊτάνος», αναμένεται στην
Αμερική προσεχώς η αγγλική έκδοση.
Μας
έλεγε στη Σχολή Δημοσιογραφίας το 1959, ο
καθηγητής μας, δημοσιογράφος τότε της
εφημερίδος «Εστία» - από τότε μέχρι
σήμερα η πιο έγκυρη στον Τύπο μας – ο
αείμνηστος Παπα…. ντροπή μου να μη
θυμάμαι το όνομά του: «Είδηση δεν είναι
το να δαγκώσει ένας σκύλος έναν άνθρωπο.
Αλλά ένας άνθρωπος ένα σκύλο». Και το
έχουμε Ευαγγέλιο αυτό όλοι μας. Αν δεν
ανατρεπόταν πριν λίγο, θα σας έλεγα την
μεγάλη είδηση των τελευταίων δέκα ετών.
Ότι για σήμερα,
έστω μια μέρα, στην Ελλάδα δεν έχουμε
ούτε απεργίες, ούτε συλλαλητήρια, ούτε
καταστροφές, ούτε ξύλο με την Αστυνομία,
ούτε κλεισμένους δρόμους. Θα είχαμε μια
βαριεστημένη ήρεμη μέρα. Μα ακούω ξανά «στα
Δεκεμβριανά» συμβάντα του 2006, να που με
κάνουν να μην τολμώ,
την χάλασαν την Είδηση οι μπαγάσηδες
συνδικαλιστές. Που αντί να πάνε να
κοιμηθούνε τη νύχτα, πήραν ξημερώματα
απόφαση για απεργία στον ΟΤΕ, τις
Τράπεζες και από συμπαράσταση και οι
εργαζόμενοι στην καθαριότητα δημοτικοί
υπάλληλοι δεν θα μαζέψουν τα σκουπίδια
από τους δρόμους. Τι το θέλανε αυτοί να
μας αφήσουν μέσα στη βρωμιά μας, αφού σε
λίγες μέρες θα έχουν ανάπαυση. Διότι η
χωματερή των Λιοσίων «γέμισε» και με τη
δικαιολογία αυτή δεν θα μαζέψουν
σκουπίδια, αφού δεν θα
έχουν που να τα πάνε. Και τούτο « ίνα
πληρωθεί το ρηθέν, από της
μεταπολιτεύσεως και μέχρι δευτέρας
παρουσίας κάθε Χριστούγεννα θα περνάνε
με τα σκουπίδια αμάζευτα, όπως αμάζευτα
και τα αδέσποτα σκυλιά στους δρόμους,
για να χορταίνουν άνετα». Μην συνδέετε
και εμπλέκετε την προ της
μεταπολίτευσης με τη Δευτέρα Παρουσία.
Φτάνει η παρουσία
κάποιων «γνωστών αγνώστων» και κάποιων
αφοσιωμένων στην Εργατιά
….κοινοβουλευτικών και μη. Που
χαλάνε και τη συνταγή του υπουργού
Δημοσίας Τάξεως αιθεροβάμονα κ. Βύρωνα
Πολύδωρα, που λέει: « Όταν οι
συγκεντρώσεις των διαμαρτυρομένων
είναι κάτω των 500 ατόμων, τότε
υποχρεούνται να καταλαμβάνουν μόνον μία
λωρίδα του δρόμου για να μπορεί να
περάσει και κανάς απλός ανώνυμος
πολίτης, έστω και τρέχοντας και
λαχανιασμένα να φτάσει ζωντανός μέχρι
τον πνευμονολόγο για το άσθμα του. Αλλά
κάποιοι τσελιγκάδες σαλαγάνε τα πρόβατά
τους, φωνάζοντας «απλωθείτε
σε όλες τις λωρίδες να φαινόμαστε πολλοί,
άστε τον Πολύδωρα να φτιάνει συνταγές.
Εμείς φτιάνουμε την ιδανική κοινωνία,
βαράτε τις βιτρίνες. Σπάστες τες, είναι
των κεφαλαιούχων περιπτεράδων και των
καπιταλιστών ψιλικατζήδων». Και το ντου
γίνεται και πλακώνουν δημοκρατικά τα
καπνογόνα και αναβάλλεται η συνταγή
Πολύδωρα για τον επόμενο, μετά 94 χρόνια,
αιώνα. Α…..ρε…θεριακλήδες σοσιαλιστές, KKEέδες
και Νεοδημοκράτες «κρυφομαρξιστικής
αποκλίσεως», όπως έλεγε τους
σοσιαλιστές του, ο μακαρίτης ο Ανδρέας
Παπανδρέου, ένας φανερός Σταλινο-Αροβελουχιωτικός
Κομμουνισμός που σας χρειάζεται….
ΚΑΛΗ
ΧΡΟΝΙΑ
